کامپوزیت دندان خمیری متشکل از یک رزین مصنوعی و یک فیلر یا پرکننده این رزین است. این مواد غیر قابل حل در آب بوده و بسیار مقاوم و دارای زیبایی لازم برای پر کردن دندان بوسیله آن می باشد.جنس رزین از Bis-GMA به همراه مونومر های اکریلیک چون TEGMA , UDMA , HDDMA می باشد. فیلر کامپوزیت دندان اغلی از سیلیکا بوده که در بعضی از کامپوزیت های مرغوب به آن کوارتز نیز اضافه می گردد.برای بدست آوردن رنگ مورد نظر رنگدانه و علاوه بر اینها ماده روان کننده نیز به مواد تشکیل دهنده کامپوزیت دندان اصافه می گردد.
کامپوزیت های مختلف با تغییر در میزان اجزاء و اندازه ذرات فیلر برند خاص خود را با نوآوری در کیفیت ارائه می دهند.از لحاظ طول عمر و دوام تحقیقات زیادی طول عمر کامپوزیت دندان را با آمالگام قابل مقایسه می دانند.در میزان طول عمر ترمیم های کامپوزیتی مهارت دندانپزشک وخصوصیات دهان و دندان بیمار و اندازه حفره پر شده و کیفیت کامپوزیت مصرفی دخیل هستند.
تاریخچه کامپوزیت دندان
کامپوزیت دندان در ابتدا بصورت دو خمیر ارائه شد .این کامپوزیتهای دندانی در اواخر دهه 1960 میلادی معرفی شدند. کامپوزیتهای اولیه از مخلوط کردن این دو خمیر کامپوزیت نهایی که بعد از چند دقیقه سخت می شد تشکیل یافته بود.در داخل یک خمیر فعال کننده وجود داشت و در دیگری آغازگر واکنش شیمیایی.با ترکیب شدن این دو خمیر مواد فعال کننده باعث فعال شدن آغازگر می شد و خمیر در نهاین بعد از حدود دو دقیقه سخت می شد.اشکال بزرگ این نوع کامپوزیت دندان برای دندانپزشکان زمان کم کار کردن با آنها بود.دندانپزشک زمان بسیار کمی از موقع ترکیب دو خمیر تا پر کردن دندان و شکل دهی آن داشت.
پس از آن در دهه 1970 کامپوزیت های دندان لایت کیور که با اشعه نور ماورا بنفش سخت می شد به بازار معرفی شد. اشکال این کامپوزیتها عمق کم نفوذ نور ماورا بنفش به داخل کامپوزیت و ضررهایی بود که این نور برای دندانپزشک و بیمار داشت.در نتیجه نور ماورا بنفش با نور مرئی آبی جایگزین گردید تا این نواقص برطرف شوند.
دوره سنتی
در اواخر دهه 1960 کامپوزیت رزین ها جایگزین پرکننده های رزینی بدون فیلر و سیلیکات ها که بعنوان پرکننده استفاده می شدند گردیدند.کامپوزیت های دندانی آن زمان با داشتن فیلر داخل رزین بسیاری خواص خوب چون خمیری بودن و قابلیت فشرده شدن و رنگ مناسب و استحکام بیشتر را داشتند.
اشکالات عمده کامپوزیت رزین های آن موقع زمان کار کردن کوتاه – انطباق بد با دیواره های دندان – ظاهر نه چندان زیبا – عدم قابلیت پولیش شدن – چسبیدن کم به دندان و بسیاری از مشکلات دیگر بود.
دوره کامپوزیت دندان Microfilled
در سال 1978 تعدادی کامپوزیت میکروفیل به بازار اروپا معرفی شدند.این کامپوزیت رزین ها جذاب بودند از این جهت که سطح آنها بسیار پولیش پذیر بود.این کامپوزیتها ثبات رنگ بیشتر و مقاومت بیشتر در برابر سایش را از خود نشان می دادند.این مسئله کمک به ایجاد ظاهر مناسب و کارآیی کلینیکی بهتری را به ارمغان داشت.با این وجود تحقیقات کمبود ها و مشکلاتی را در این کامپوزیت دندان نشان می داد از جمله ایجاد ترک های ریز در ماده پرشده و لب پر شدن پرکردگی های با این مواد در لبه های نازک بود.در سال 1981 کامپوزیت های میکروفیل را از لحاظ انطباق و گیر در لبه ها بهبود بخشیدند.
تحقیقات بعدی نشان داد که از این کامپوزیتها می توان نتیجه خوب را بدست آورد به شرطی که از تکنیک اسید اچ و بکار بردن ماده باندینگ استفاده شود.
دوره کامپوزیت های Hybrid
در دهه 1980 کامپوزیتهای دندان هیبریدی معرفی گردیدند که اسم دیگر آنها Resin modified glass inomer cements بود.در این ترکیبات مواد رادیو اپک که در رادیوگرافی دندان نمای بهتری را ایجاد می کرد اضافه شد. همچنین مواد فلوروآلومینوسیلیکات که باعث آزاد شدن فلواراید از این مواد بعد از پرکردن دندان با آنها می شد. و در نهایت یک ماده فوتواکتیو که به نور آبی واکنش دهد تا انرژی اکتیواسیون لازم برای سخت شدن کامپوزیت ایجاد گردد.
اندازه ذرات فیلر در کامپوزیت دندان هایبرید ترکیبی از ذرات میکروفیل و ذرات ماکروفیل بود که کمی از خصوصیات خوب هر دو را به همراه می آورد.این کامپوزیت ها مشکل قبلی پرکردگی دندان های عقبی با مواد کامپوزیتی را نداشت و استحکام لازم را برخوردار بود.
روشها و کاربرد کلینیکی کامپوزیت دندان
کامپوزیت های امروزی انقباض پلیمریزاسیون و ضریب انقباض حرارتی بسیار کمی دارند که کمک به قرار دادن یک دفعه حجم بزرگی از کامپوزیت بدون ایجاد انقباض در آن و جدا شدن از دیواره دندان می شود.نحوه قرار دادن کامپوزیت بر روی دندان نیاز به دقت بسیار بالایی دارد . در غیر این صورت باعث خراب شدن کار از همان ابتدا می گردد.دندان باید در هنگام کار کاملا خشک نگه داشته شود تا اتصال کامپوزیت به دندان به خوبی صورت گیرد.
کامپوزیت دندان در حالیکه بصورت نرم و خمیری شکل است در داخل حفره دندان یا بر روی سطح آن قرار داده می شود و سپس با طیف نور آبی 470 نانومتر به ماده سخت تبدیل می گردد.یکی از چالش ها سخت کردن تمام ماده کامپوزیت بصورت یکنواخت است زیرا که نور تا عمق 2 تا 3 میلی متری آن بیشتر نفوذ نمی کند.
اگر که کامپوزیت دندان بصورت بسیار حجیم قرار داده شود ممکن است مقداری از آن که نور آبی به اندازه کافی به آن نرسیده است بصورت پلیمریزه نشده و نرم باقی بماند. این مسئله دو مشکل را ایجاد می کند : اولا مونومر آزاد شده از آن باعث مسمومیت عصب دندان شده و ممکن است دندان نیاز به عصب کشی دندان پیدا کند .ثانیا اینکه این قسمت نرم به تدریج شسته شده و باعث نشتی در پرکردگی دندان و وقوع پوسیدگی دندان در زیر آن می شود.به همین دلایل دندانپزشکان کامپوزیت را در چند مرحله به ضخامت 2 تا 3 میلیمتری قرار می دهند.
علاوه بر این بعد از پرکردن دندان نکتهای که بسیار مهم است تنظیم کردن جویدن دندانها است تا بلند نباشد. کوچکترین بلندی در یک نقطه باعث حساسیت دندان و درد دندان بعد از پ می گردد.یک پر کردگی کامپوزیت خوب راحت و زیبا بوده و باید طول عمری بیش از ده سال داشته باشد.
مراحل پر کردن با کامپوزیت دندان
کاربرد کامپوزیت دندان از یک دندانپزشک تا دندانپزشک دیگر و از یک نوع سیستم کامپوزیتی تا نوع دیگر متفاوت است . ولیکن کلیت کار مشابه هم بوده و می توان به مراحل زیر تقسیم کرد:
برداشتن پوسیدگی و تراش و آماده کردن فرم دندان
هر مرحله از پرکردن دندان با کامپوزیت اهمیت خاص خود را دارد. در این مرحله دندانپزشک تمام سعی خود را می نماید تا کلیه پوسیدگی های دندانی را از داخل حفره پاک نماید . قطعا کمک گرفتن از وسایل و تجهیزات بزرگنمایی بسیار کمک کننده است.به جا گذاشتن پوسیدگی دندان باعث عود آن و ایجاد مشکل برای دندان فرد می شود.سپس فرم حفره باید جهت پذیرش کامپوزیت دندان آماده گردد. در دندانی جلویی برای حصول زیبایی در محل ختم دندان به کامپوزیت باید بصورت زاویه دار و ملایم باشد تا زیبایی لازم و یکنواختی حاصل گردد.
اسید اچ یا ایجاد گیر میکرومکانیکال
برای اینکه رزین کامپوزیت دندان با مینای دندان در گیر گردد بایستی در سطح مینای دندان تضرس های میکروسکوپی ایجاد گردد.این کار با کمک اسید فسفریک 35 درصد که بصورت ژل می باشد انجام می گیرد . با قرار دادن این ژل اسید فسفریک بر روی سطح مینای دندان بخش معدنی مینا در اسید حل شده و لوله های خالی از جنس مواد آلی بقی می ماند که کامپوزیتهای دندان به داخل این لوله های خالی فرو رفته و گیر لازم را از دندان می گیرد.معمولا با قرار دادن اسید به مدت 20 ثانیه سطح گچی شکلی را دندان ایجاد می گردد.
پس از 20 ثانیه از اثر کردن اسید فسفریک باید دندان را با آب شست تا کاملا تمیز شده و سپس آنرا کاملا خشک نمود.پس از این مرحله می توان مواد باندینگ کامپوزیت را بر روی دندان قرار داد.
مواد باندینگ کامپوزیت دندان
این مواد از جنس رزین خود کامپوزیت دندان بدون فیلر آن است.پس از اچ کردن سطح دندان مواد باندینگ بوسیله میکروبراش بر روئ دندان مالیده شده و با باد پخش می گردد تا بصورت یکنواخت تمام سطوح دندان را بپوشاند.این مواد به داخل خلل و فرج ایجاد شده نفوذ کرده و آنرا با نور آبی سخت می کنیم.سطح خارجی باندینگ سخت شده چسبنده بوده و آماده چسبیدن به کامپوزیت دندانی است که قرار است به آن بچسبد.
در مواد باندینگ نسل جدید مرحله اسید اچ حذف شده است . این مواد خود با درجه پایین اسیدی بوده که فقط با قرار دادن مواد باندینگ نسل جدید بر روی دندان خشک شده خود سطح دندان را اچ کرده و به داخلش نفوذ می کند.حسن آن حساسیت کمتر دندان و از بین رفتن حس طعم ترش موقع پرکردن دندان با کامپوزیت و افزایش سرعت و کیفیت کار است.این مواد قیمت بالاتری از نسل قدیمی خود دارند.
قرار دادن کامپوزیت دندان داخل دندان
این مرحله بسیار از یک دندان تا دندان دیگر و از یک دندانپزشک تا دندانپزشک دیگر متفاوت است. هر دندانپزشکی تکنیک خاص خود را دارد.بسته به نوع کامپوزیت بکار برده شده ضخامت لایه های قرار داده شده متفاوت است.نکته مهم این است که هیچ قسمت از کامپوزیت دندان نرم و پلیمریزه نشده باقی نماند.
کامپوزیت های نسل جدید قابلیت فشرده شدن بهتری را دارند که به علت کاهش چسبندکی به ابزار و قلم دندانپزشکی بهتر می توان با آنها کار کرد.در نهایت کامپوزیت های نسل جدید حباب کمتری در خود دارند که در استحکام و دوام پرکردگیها بسیار مهم است.کامپوزیت های مرغوب تر معمولا حباب داخلشان ایجاد نمی گردد و این خاصیت قیمتشان را بالا می برد.
سپس باید با دستگاه لایت کیور که از خود نور آبی با طیف 450 تا 470 نانومتر ساطع می کند این کامپوزیت را سخت نمود.معمولا بیست تا سی ثانیه بسته به دستگاه و نوع کامپوزیت این زمان متفاوت است.
پولیش کردن سطح کامپوزیت دندان
پس از سخت شدن کامل کامپوزیت دندان حال باید سطح آنرا صاف و هموار و صیقلی نمود . این کار با فرزهای پولیش الماسی ریز صورت می گیرد. ابزارهای کمکی چون مولت و لاستیک پرداخت و دیسک اکسید آلومینیوم و خمیر پامیس باعث ایجاد سطح صیقلی تری می گردند.
از خواص یک کامپوزیت مرغوب پولیش پذیری خوب آن است . سطح ناصاف علاوه بر آزار بیمار باعث چبیسدن پلاک و جرم دندان به سطح کامپوزیت می گردد.همچنین رنگ کامپوزیت هم سریعتر تغییر می کند.
انواع کامپوزیت دندان بر اساس اندازه ذرات فیلر
ذرات فیلر کامپوزیت دندان که از جنس سیلییکا و ترکیبات آن هستند در کامپوزیت های مختلف دارای ترکیبات گوناگونی می باشند که خواص متفاوتی را به آنها می دهد . اما مهمترین تقسیم بندی کامپوزیتها بر اساس اندازه ذرات فیلر آن است . اندازه ذرات کامپوزیت دندان بسیار در کیفیت و خواص مکانیکی و ظاهر آن تاثیرگذار می باشد:
کامپوزیت های ماکروفیل
اندازه ذرات فیلر کامپوزیت ماکروفیل بین 5 تا 10 میکرون می باشد. آنها مقاومت تح فشار خوبی دلرند ولی در برابر سایش ضعیف هستند.پرکردگی نهایی بوسیله این نوع مواد خوب پولیش نمی شود و به همین علت پلاک و جرم دندان به راحتی به آنها می چسبد.
کامپوزیت های میکروفیل
جنس فیلر کامپوزیت میکروفیل از سیلیکای کلوئیدی به اندازه ابعاد 0.4 میکرون می باشد.رزینی با این خواص بسیار عالی پولیش می شود.اما کامپوزیت میکروفیل خواص فیزیکی ضعیفی از لحاظ تحمل فشار را دارد زیرا که 40 تا 45 درصد وزنی آن را فیلر تشکیل می دهد.در نتیجه در مکانهایی که که تحت فشار قرار می گیرد نباید از این نوع کامپوزیت استفاده نمود.این نوع کامپوزیتها در برابر سایش نیز آسیب پذیر هستند.
کامپوزیت های هیبرید
کامپوزیتهای هیبرید فیلرهایی با ابعاد مختلف دارند که کمک می کند در صد وزنی فیلر در آنها به 75 تا 85 در صد برسد.این نوع کامپوزیت منفعت های هر دو نوع میکروفیل و ماکروفیل را می برند.کامپوزیت دندان هیبرید انقباض حرارتی کمی داشته در عین حالی که تحمل فشار خوبی دارند.ولی این نوع کامپوزیتها انقباض زیادی در زمان پلیمریزاسیون یا سخت شدن دارند.
کامپوزیت های نانوفیل
کامپوزیت های نانوفیل اندازه ذرات فیلر بین 20 تا 70 میکرون دارند.کامپوزیت های نانوفیل تحمل فشاری بالایی دارند و در برابر سایش مقاوم هستند . این کامپوزیتها به خوبی پولیش می شوند و تغییر ابعاد و انقباض پایینی دارند.
کامپوزیت های Bulk یا حجمی
فیلر این نوع کامپوزیت از جنس سیلیکا و زیرکونیا بوده و اندازه ذرات آن نانوهیبرید است . درصد وزنی فیلر کامپوزیت آن 77 درصد بوده و عمق نفوذ نور آبی در آن 4 تا 5 میلیمتر می باشد و برای این طراحی شده است که سرعت کار دندانپزشک را بالا برده و مراحل قرار دادن کامپوزیت را کم کند.ولی سایر خصوصیات فیزیکی آن از کامپوزیت های هیبریدی ضعیفتر می باشد.
محاسن کامپوزیت دندان
کامپوزیت دندان دارای محاسن زیادی است که عبارتند از:
ظاهر زیبا
کامپوزیت دندان دارای ظاهری بسیار زیبا و شبیه به دندان است و از این نظر با آمالگام و سایر مواد پرکردن دندان بسیار متفاوت است.دارای رنگ های مختلف بوده که شباهت به هر دندانی را امکانپذیر می نماید.این مسئله بخصوص در دندان های قدامی اهمیت زیادی دارد.
اتصال به بافت دندان
کامپوزیتهای دندان بصورت میکرومکانیکی به بافت دندان متصل و درگیر می شود.این خاصیت باعث افزایش استحکام و تقویت بافت دندان می شود.این اتصال از طریق ایجاد خلل و فرج به عمق 5 تا 30 میکرون در بافت دندان به کمک اسید فسفریک 35 درصد ایجاد می گردد. این قدرت اتصال با آمدن مواد باندینگ نسل جدید افزایش یافته است.
نیاز به تراش دندان کمتر
بر خلاف پرکردن دندان با آمالگام که برای ایجاد گیر مکانیکی آمالگام در دندان باید دندان به فرم خاصی تراش بخورد و گاها زیادتر از حد لازم نیز تراش می خورد در کامپوزیت به علت خاصیت چسبندگی آن به دندان این تراش اضافی لازم نیست.در پر کردگی با کامپوزیت ابعاد و شکل حفره مهم نیست و کامپوزیت به هر حفره با هر شکلی به خوبی می چسبد.در نتیجه بافت سالم دندان بیخود و اضافی تراشیده نمی شود.
محافظه کارانه تر از روکش دندان
در جاهایی که می خواهیم هزینه درمان کاهش یابد و یا تراش روکش دندان نخورد جایگزین خوبی برای روکش دندان است. در نتیجه بافت سالم بیشتری از دندان حفظ می شود.
بازسازی ریشه های غیر قابل نگهداری
بعضی از ریشه های دندان با آمالگام قابل بازسازی نیستند چون بافتی باقی نمانده است که آملگام داخل آن فشرده و قرا گیرد . این دندان ها حتی قابل روکش کردن نیز نیستند . اما به مدد قابلیت اتصال و چسبندگی کامپوزیت به دندان تاج این ریشه ها را می توان با کامپوزیت دندان بازسازی نمود.
همه کاره بودن
کامپوزیت دندان در بازسازی تاج ریشه باقیمانده تا ونیر و ترمیم زیبایی و تعمیر ترک و شکستگی دندان و … کاربرد دارد . کامپوزیت دندان یکی از پرکاربردترین مواد دندانپزشکی است.
تعمیر پذیری
در موارد شکستگی جزئی کامپوزیت دندان با اضافه کردن مقدار کمی کامپوزیت تازه به آن پرکردگی دندان شکسته شده ترمیم و تعمیر می شود . این کار با آمالگام امکانپذیر نیست و کل آمالگام باید خالی و دوباره پر شود.
دادن فرصت زمان کار بیشتر به دندانپزشک
کامپوزیتهای نوری این امکان را به دندانپزشک می دهند که زمان کافی برای کار کردن بر روی آن و شکل دادن به آنرا داشته باشند و هر موقع دلشان بخواهد آنرا سفت کنند. اینکار با آمالگام امکانپذیر نمی باشد.
آزاد نشدن جیوه در محیط
آمالگام در هنگام تراش خوردن و برداشته شدن تکه های آمالگام وارد فاضلاب شده و جیوه به محیط وارد می کند که برای محیط زیست مضر است.
بخار سمی جیوه آمالگام
آمالگام ملغمه ای از جیوه و نقره است و در زمان پر کردن دندان با آمالگامی که هنوز سخت نشده است مقدار زیادی جیوه در فضای اتاق کار دندانپزشک آزاد می کند.این مسئله از خطرات شغل دندانپزشکانی است که با آمالگام کار می کنند.تحقیقات نشان داده است که مسمومیت مزمن با جیوه باعث تاثیر بر دستگاه تولید مثل وایجاد glioblastoma (سرطان مغز) و اختلال در کلیه ها و در درازمدت کاهش دفاع سیستم ایمنی بدن می گردد. این خطرات در کار با کامپوزیت دندان وجود ندارند.
معایب کامپوزیت دندان
کامپوزیت ها بسته به نوعشان درجات متفاوتی از معایب آنرا دارند و این معایب در کانپوزیت های مرغوب و با کیفیت کمتر است.
انقباض کامپوزیت و ایجاد پوسیدگی ثانویه
در گذشته کامپوزیت های دندان بسیار دچار انقباض بعد از سخت شدن می شدند و فاصله در زیر کامپوزیت با دندان بوجود می آمد.این فاصله بوجود آمده باعث نشت مواد غذایی به داخل آن و ایجاد پوسیدگی ثانویه در آن محل دندان می شد.امروزه بیشتر کامپوزیت های میکروهیبرید و نانوهیبرید دارای انقباض پلیمریزاسیونی بین 2 تا 3 در صد می باشند. در کامپوزیت های مرغوب جدید این انقباض را با جانشین کردن دی متاکریلات با Silorane به نزدیک صفر رسانیده اند.
طول عمر
در کامپوزیت های میکروفیل و ماکروفیل و تا حدودی هیبریدی طول عمر پرکردگی در زیر فشار جویدن بخصو در پرکردگی های حجیم کمتر از آمالگام بود . این مشکل در کامپوزیت های نسل نو و با اندازه ذرات نانوفیل و بالکی برطرف شده است و بعضا طول عمری در حد آمالگام یا بیشتر از آنرا دارا می باشند.
لب پر شدن
ترمیم های کامپوزیتی اغلب لب پر می شد که دائم نیاز به ترمیم داشت . این مشکل در کامپوزیت های جدید به حداقل رسیده است.
نیاز به آموزش و مهارت بیشتر
مهارت و دانش و تجربه دندانپزشک در موفقیت درمان با کامپوزیتهای دندان مهمترین نقش را دارد. کار با کامپوزیت دندان پیچیده تر و حساس تر از آمالگام است.
محیط کار باید خشک باشد
دندان و حفره ای که کامپوزیتهای دندانی بر روی یا داخل آن قرار می گیرد باید کاملا خشک و عاری از رطوبت و بزاق و خون باشد.رعایت این نکته در کار کردن بر روی دندان های عقبی مشکل تر است.خونریزی لثه و خیس بودن دندان مانع از چسبیدن کامپوزیت به دندان می گردد. رعایت این مسئله در پوسیدگیهایی که به زیر لثه ختم می شوند و پوسیدگی ریشه دندان مشکل تر است.
طول کشیدن بیشتر کار
چون آماده کردن دندان تا ایجاد محیط خشک و قرار دادن مرحله به مرحله و پولیش کردن کامپوزیت زمان بیشتری تا آمالگام می برد این مسئله ممکن است در کودکان مشکل ساز شود.زمان کار بیشتر از آمالگام می تواند باعث دستمزد بیشتر دندانپزشک گردد.
موارد کاربرد کامپوزیت دندان
این مواد پر کاربردترین ماده دندانپزشکی می باشند. بعضی از پر مصرف ترین کاربرد های کامپوزیت دندان عبارتند از:
- ترمیم و پر کردن پوسیدگی های دندان های جلو وعقب
- بستن و دوختن ترک و شکستگی دندان
- بازسازی دندان شکسته
- بازسازی تاج ریشه باقیمانده
- پوشش ریشه در موارد نحلیل لثه که نتوان با پیوند لثه برطرف نمود
- کامپوزیت ونیر و لمینت دندان با کامپوزیت برای تغییر رنگ دندان
- اصلاح طرح لبخند
- تغییر فرم و شکل دندان به شکل زیبا
- جایگزین روکش دندان در مواردی که نتوان روکش کرد
- ساخت روکش موقت
- ساخت customized healing abutment پس از قرار دادن ایمپلنت
- بریج دندان جلو کامپوزیتی در موارد بی دندانی تک دندان
- اسپلینت کردن دندان های لق به یکدیگر
- چسباندن نگین و براکت ارتودنسی و … به سطح دندان
- برطرف کردن و بستن فضای خالی بین دندان ها در اثر دیاستم و بعد از فرنکتومی
- ترمیم روکش دندان شکسته ای که بدون خارج کردن آن از دهان بخواهیم سرامیک شکسته اش را ترمیم کنیم
- ترمیم دندان مصنوعی تکی شکسته
- برطرف کردن حساسیت دندان در مناطق مینای دندان سایش یافته در اثر دندان قروچه
کامپوزیتهای دندان موارد کاربرد بیشتر از این ها را دارد که در گنجایش این متن نیست و دندانپزشکان بنا به مورد از آنها استفاده می کنند.
حال چه باید کرد؟
دانشمندان دائما سعی در اختراع و تولید مواد کامپوزیت دندانی هستند که از اشکالات آن کاسته و بر محاسن افزوده شود . کامپوزیتهای نسل جدید تقریبا بر تمامی اشکالات کامپوزیتهای قدیمی فائق آمده اند و در صورتیکه همراه با مواد باندینگ نسل جدید بکار برده شوند بهترین مواد ترمیمی دندانپزشکی می باشند . حال که سعی دانشمندان در تولید مواد با کیفیت هستند تا افراد جامعه ترمیم های باکیفیت و طول عمر بالا در دهانشان داشته باشند خوب است که برای پرکردن دندان های خود به کلینیک مجهز و به روز برای این کار مراجعه نمایید.
دانش و تجربه دندانپزشک معالج شرط اول انتخاب باید باشد.بسیاری از دندانپزشکان فرق انواع کامپوزیت را خود نمی دانند و تنها معیار انتخابشان برای کامپوزیت دندان کشور تولید کننده و قیمت آن می باشد .
کلینیک تخصصی دندانپزشکی Dencare همیشه در تلاش بوده است که جدیدترین و با کیفیت ترین و آخرین تکنولوژی و مواد را در درمان بیماران و مراجعین خود بکار برد . مسلم است که منفعت نهایی را در این قضیه مراجعین و بیماران می برند . در صورت تمایل برای مشاوره و درمان با کلینیک تخصصی دندانپزشکی Dencare از طریق شماره تلفن های 02122023658 و 02122027384 تماس حاصل فرمایید.
